Betonreparatie

Vries-dooi cycli

Water dat in beton aanwezig is zal bij vorst uitzetten. Deze uitzetting (9%) veroorzaakt desintegratie, met alle nare gevolgen voor de kwaliteit van het beton.

Chemische aantasting

Meerdere chemische elementen kunnen de kwaliteit van het beton aantasten. Sulfaten die in beton penetreren kunnen reageren met aluminaten in cement. Ettringiet, dat schadelijk is en voor de scheurvorming zorgt, wordt hierbij gevormd. Beton is niet bestand tegen zuren. Hier gaat de cementstructuur afgebroken worden waardoor de cohesie van het beton wordt aangetast en met een volledige decompositie tot gevolg.

Chloriden

Bij de aanwezigheid van chloriden in beton kan de passiviteit van het wapeningsstaal aangetast worden en dit ongeacht de alkaliteit van het beton. Het risico tot corrosie is rechtevenredig met het gehalte aan chloriden in het beton. Om roestvorming te initiëren dienen water en zuurstof echter wel aanwezig te zijn in de nabijheid van de wapening. De vaak voorkomende “pitting” corrosie is expansief hetgeen een versnelde veroudering in de hand werkt.

Alkali-Aggregaat reactie

Portland cement bevat meestal een hoeveelheid alkaliën (Na2O, K2O). Deze alkaliën kunnen bij aanwezigheid van water reageren met de reactieve kiezelzuurmodificaties. Het ontstane reactieproduct trekt water aan en het alkali-silica gel wordt gevormd. Deze gel is uiterst expansief waardoor er lokaal inwendige spanningen ontstaan met scheurvorming tot gevolg, hetgeen uiterst destructief is voor de opbouw van de betonmatrix.

Carbonatatie

De meest voorkomende schade bij beton wordt veroorzaakt door carbonatatie. Bij deze reactie zal koolstofdioxide (CO2) uit de atmosfeer in het beton indringen en reageren met de calciumhydroxide van het cement. Als resultaat verkrijgt men calciumcarbonaat. Hierdoor verlaagt de alkaliteit van het beton waardoor de beschermende passiveringslaag rondom de wapening wordt aangetast. Bij aanwezigheid van water en zuurstof gaat de wapening corroderen (roesten). Deze expansieve reactie veroorzaakt scheurvorming in het beton, hetgeen op zijn beurt de destructie van de structuur versnelt. Carbonatatie is uiterst actief bij een relatieve vochtigheid tussen 40 en 75%. Onder 40% is er onvoldoende vocht om corrosie te initiëren. Boven 75% is er doorgaans onvoldoende aanvoer van koolstofdioxide (CO2).

Mechanische schade

Schade door impact, verzakking, overbelasting, slijtage, etc.

Bescherming

THORO biedt een breed pakket aan beschermende producten aan met esthetische en elastische eigenschappen welke voldoen aan de gestelde specificaties.

Om een structuur te beschermen tegen de indringing van water, zelfs drukkend water, bieden cement-gebaseerde coatings de volgende voordelen:
– waterdicht
– waterdampdoorlatend
– realkaliserend
– mech. eigenschappen vergelijkbaar met beton
– vult poriën
– uniforme afwerking

Als men verhindert dat vocht in de ondergrond kan dringen, worden problemen die hiermee gepaard gaan geëlimineerd. Om de ondergrond te beschermen tegen koolstofdioxide (CO2) die de passiveringslaag rondom de wapening aantast, dient men een koolstofdioxide-barrière te appliqueren.

In deze context maakt men gebruik van de µ-waarde – gasdiffusieweerstandsgetal van een specifiek product. Deze waarde wordt gebruikt om de SD-waarde te berekenen. Deze waarde is de diffusieweerstand van een specifiek materiaal (dunne coating) bij een welbepaalde dikte.